Primièra setmana d’Aprene 1. Es una primièra setmana de rencontre amb los autres estagiaris, de descubèrta dels uns, dels autres e dels luòcs que nos enròdan.
Los primièrs agaches quand arribam se viran cap a las nòstras caras, cap als primièrs risolets, timidòts.
Puèi, cap al bastiment que sembla vièlh e sustot gigant, enfin cap a la sala ont tot se va passar : amassadas, discutidas, creacions, estudis, corses, escambis…
En fin de setmana, divendres de matin, rescontrèrem JC, trabalhaire a la comuna, que nos faguèt una visita del bastiment ont se trapa aquela sala de totes los possibles.
JC nos contèt l’istòria d’aqueste luòc que semblava conéisser dempuèi totjorn.
Es una granda bastissa que data de 1856. Foguèt bastida jos Napoleon III coma dispensari gestionat pel clergat e per las sòrres. Aquelas sòrres fasián partida de las «Petites Soeurs des pauvres» qu’es una congregacion d’òrdre religiós e espitalièr. Aqueste bastiment se trapa al 2 de la Carrièra Jeanne Jugan que foguèt una religiosa bretona e qu’èra la fondatritz d’aquesta congregacion en 1839.
Fins a 1982 foguèt un luòc plan ric de vida amb una capèla classada, una bugadariá, dormitòris, una resèrva d’aiga, una mòrga, d’òrts, d’animals, un potz.
Aquel luòc de vida entretengut per las sòrres foguèt puèi abandonat pendent un desenat d’annadas abans que la comuna e lo conse Alain Barrau entreprenguèsson d’òbras a la fin de las annadas ochanta. En Junh de 1991 la partida oèst foguèt inaugurada.
Uèi aquel bastiment es l’Ostal de la vida associativa de Besièrs nomenat en 2020 l’Ostal Daniel Cordier en omenatge en aquel resistent, companhon de la Liberacion, artista, istorian, colleccionaire d’art e secretari personal de Jean Moulin, enfant de Besièrs.
Son ara 4500 m2 botats a disposicion de las associacions besierencas.
Lo potz qu’es a l’intrada es ara condemnat, las plantas l’ondran e un arbrilhon creis al mitan.
JC nos faguèt una visita en percórrer los grands corredors e nos menèt dins d’endreches plan secrets e plan desconeguts. Nos trapèrem dins la nautor de la capèla, qu’es ara dessacralizada, sus un segond plafon que foguèt construsit segurament pendent las òbras e las remesas a las nòrmas. Aquí cantèrem un bocin de la Sobeirana, e faguèrem la primièra fòto de la còla.
JC nos parlèt de la vida del luòc e de son ligam amb el que conéis de còr. Nos contèt las platanas, sas passejadas a l’entorn per caçar los estornèls e ne far de pastís. Son los sovenirs d’un temps passat que JC prenguèt lo temps de nos partejar per un momenton. Ara, a nosautres de crear sovenirs novèls dins aquel luòc plan cargat d’istòria(s).
Estela Pourcel
amb l’ajuda d’Annia Pla
Laisser un commentaire