Dau mai lunh que me sovene, ai totjorn conegut lo torin. Imagine desjà quauques uelhs se plissonar, quauquas gòrjas s’estorcer se damandar que quò es que quò-quí ? Una pitita tor ? un ostilh de menusier ? Lo torn dau despartament a velò ? Ren de tot quo-quí, lo torin quo es un ostilh de rencontra, de partatge, de jòai qu’es quauquaren que balha un pauc de reconfòrt los sers d’ivern au canton dau fuoc.
Per io quo es l’odor dau lo gras dau ritoun cuech o que cues que ambauma tota la maison e mas niflas, qu’es una festa per lo frest de gòrja una regalada per las papillas, puei lo vin chaud dins la ’sieta, mas mai que mai un pauc de bona umor.
Oc messurs damas lo torin es una sopa. Per far un briu d’istòria quela sopa qu’era la sopa de gens paubres, sovent daus agricultors qu’avián pas gaire a minjar e que fasián emb çò qu’aviάn sos las mans. Quela sopa era sovent acompanhada dau famos chabròt (quo es lo fach de metre un pauc de vin dins la’sieta avant de chabar de minjar la sopa per rinçar la’sieta, lo vin s’eschaura un pauc e òm beu queu boiratge tebe.
Simbòu de rencontra, portava lo torin aus nòvis lo matin de la nuech de noças per se massar e se mocar un pauc daus nòvis entorn d’un repas chaud o tot simplament a sos amics au mitan de la nuech per passar un moment.
Que vòu dire que pensam a vautres e que nos fai plaser de vos veire. Plan segur que tot quò-qui dispareis un pauc chasque jorn, las gens son de mai en mai solitaris e egoïstas. Devem apréner a nòtres dròlles l’importància de l’amistat de sonhar, prener soenh de sos amics e sa familha, de pensar aus autres.
Son las valors que essaïe d’ensenhar a ma dròlla e a aus mainatges en generau, las valors que pòrta una sopa talament simpla mas talament assarranta.
Matèu Brousseau
emb l’ajuda de Monica Bissay
Laisser un commentaire